De start
"De initiatiefnemers waren Reginald Vanzieleghem, Marcel Vandepitte en Roger Vanbellewaeren," vertelt Gino Pollet. "De uitrusting was blauw en wit zonder sponsors op. We speelden nabij het oude judolokaal. Halfweg de jaren '70 verhuisden we naar de turnzaal van de jongensschool. Onze broeken waren nogal wijd, maar dat gaf niet, zo bleven we langer zweven in de lucht."
Jaren '80
Gino: "In de jaren '80 verhuisden we naar de sporthal. De ploeg verjongde. In Ardooie speelden we in een vrachtwagenloods waar we in de winter oxo tussen de sets moesten drinken om niet te bevriezen. Vollic had een redelijk vast spelers bestand waardoor sommige kandidaat spelers op de wachtlijst werden gezet. We speelden zowel tijdens de zomer als de winter, samen goed voor 40 matchen per jaar. Het was ook de tijd van echte vriendschappen wat leidde tot nieuwjaarsfeesten en daguitstappen in de Vlaamse Bergen. Vollic+ ontstond in die periode, spelers die afhaakten maar toch nog voeding met de groep wilden, groepeerden zich."
Laatste Mohikanen
Gino: "Dries Vandeputte en Kris Vandenbussche zijn beiden 55+ers en de laatste Mohikanen. Met Lukas Hoornaert hebben we er dit jaar een prille twintiger bij, wat vers bloed in de ploeg. Een bijzonder woordje dank aan Luc Goddyn, voor zijn lange staat van dienst als scheidsrechter, coach en chauffeur met de Martini-wagen. Heel wat flessen werden gekraakt na de match ergens ten velde, en wie graag afwaste mocht de glazen meenemen naar huis."