Het vertelmoment ging door in kader van Reveil, een organisatie die onder andere op 1 november op meer dan 100 begraafplaatsen in Vlaanderen een ingetogen samenkomst houdt.
Er werden zes gedichten voorgedragen, met tussendoor een vleugje muziek. Geniet mee van enkele teksten.
Over tachtig jaar
(Kees Spiering)
Voor jou wil ik werkelijk
sterven. Kon ik je leven redden
door vanavond dood te gaan;
ik zou het onmiddellijk doen.
Toch blijf ik liever tachtig jaren
samen. In de negentig zijn we dan.
Niemand noemt me nog je ‘vriendje’:
ik ben al een opa-lang je man.
Maar jouw ogen nog steeds in hun waas
van licht dat komt als je me ziet.
Maar je vertellen hoe grenzeloos lief
je me bent, kan ik ook dan nog niet.
Geur
(Gil vander Heyden)
Aanraken kan ik.
Een foto. Wat ik nog weet
van je woorden. Al is dat vooral
de geur.
En als anderen je naam noemen.
O ja zeggen. O ja.
Denken: zouden ze merken
dat al zoveel is dicht gegaan?
Maar wees gerust, je hebt jezelf
dertien jaar bewaard.
Daar ga ik nu mee door:
jou bewaren.
Kwijt
(Bart Moeyaert)
Zo kwijt als dood
mag je niet gaan.
Hoe ruim ik op
Als ik niet eens kan bellen, vragen,
of je onze foto nog wel wil?
Dan blijft het eeuwig stil
in huis en ben je
niet eens weg, maar dood.
Nee, als ik je verlies,
dan hoop ik dat ik
op mijn zakken sla,
een poosje zoek
en dan ineens bedenk
dat jij allang gevonden bent
door wie je liever ziet.
Dan zal ik kunnen rusten.
Anders niet.