Lucas Delaere (30) woont in Lichtervelde en werkt als opvoeder. Hij omschrijft zijn eigen werken als realistisch-expressief. "Ik hou ervan de dualiteit in beelden te ontdekken en ontleden. Mijn eigen werken ontstaan vaak uit een vorm van gecontroleerde anarchie en onderzoek." Lucas is al zolang hij zich het kan herinneren bezig met beelden, tekenen, schilderen. In zijn jeugd ging hij van de ene academie naar de andere om bij te leren. "Als ik niet in mijn atelier zit, betrap ik mezelf er op hoe vaak ik denk of probeer bezig te zijn met visies uit te denken of beelden te begrijpen, ontleden. Het fascineert me allemaal."
Niet verrassend genoeg
"Als alles zorgvuldig zou gepland zijn, is er weinig vernieuwing. Toeval, accidentjes, conflicten maken in een schilderij zorgen voor een interessantere uitkomst. Soms betekent dit dat een schilderij die de goeie richting uitgaat volledig in de afgrond valt. Dit gebeurt eigenlijk het vaakst. Achter de schermen zijn meer schilderijen gemaakt die gewoon niet verrassend genoeg zijn of te weinig conflict hebben. Deze komen mijn atelier niet uit. Zo'n werken zien mislukken is frustrerend."
Romantisch beeld
"De meeste mensen hebben een romantisch beeld over schilderen. Terwijl het voor mij ploeteren en zoeken is. Een echte denksport met controle en destructie die elkaar steeds afwisselen. Timing en precisie, loslaten en temperen. De werken die dan wel lukken zijn degene die mezelf verrassen. Werken die ik onmogelijk opnieuw kan maken."
Eigen grootste criticus
"De werken waar ik mee naar buiten kom zullen altijd degene zijn waar ik zelf tevreden over ben. Maar als het kot afbrandt is het werk waar ik onmiddellijk naar zal grijpen 'Not Anymore'. Dat is een klein schilderij dat ik maar niet afkreeg, maar om één of andere reden niet wilde weggooien of opgeven. Soms lag het maanden onaangeroerd in een hoekje stof te vergaren, tot er weer iets bijkwam om mee verder te werken. Voor mij persoonlijk heeft dit werk alles wat mij aanspreekt, van boeiende kleuren, intrigerende compositie, toevalligheden die onmogelijk te herhalen zijn, tot zelfs stukken die 'onafgewerkt' zijn, maar ermee weg geraken doordat ze opgaan in het geheel."
Exposure Too Late
"De werken die in cultuurhuis De Keizer hangen zijn verschillend van wat ik normaal maak. het is vooral een serie die ik terloops maak om niet steeds met hetzelfde gedachtegoed bezig te zijn. Maar ook om mezelf wat uit te dagen te blijven zoeken naar verandering. In 'copy paste' zit geen verrassing. Ik probeer er voor te zorgen dat het water me net onder de neus staat, want dan gebeurt het meest. Toen ik mijn middelbaar afwerkte was de norm vooral: hoe realistischer, hoe beter. Mensen willen er zoveel mogelijk iets in herkennen. Zoiets uit zich al snel in weinig authenticiteit en dat was ik beu. Ik maak geen schilderijen om mensen te pleasen, dat zou een verkeerd uitgangspunt zijn. Iets hoeft niet herkenbaar of mooi te zijn om naar te kijken. Ik maak schilderijen die mij verrassen en een beleving teweegbrengen, een sfeer oproepen. Ik heb liever dat mijn reacties over mijn werk verdeeld zijn."